Samen met adviseur Joost Hoogkamer vertrok ik in alle vroegte naar Rotterdam om daar verweer te voeren. Hieronder een voorbeschouwing. Het belangrijkste punt daarin is dat Miljoenhuizen, net als het kadaster, belangrijke informatie verschaft voor partijen in de woningmarkt, in het geval van Miljoenhuizen.nl woningzoekers. Zowel via twitter als op Tweakers.net die hierover publiceerden stroomden steunbetuigingen binnen.
In de rechtszaal aangekomen was duidelijk dat er niet alleen zaken 'prijsgeschiedenis' werden beslecht. Er was een zeer strenge beveiliging en er liepen nogal wat types rond die je liever niet in een stil steegje tegenkomt. Het idee was dat Joost via twitter live verslag zou doen.
De tegenpartij leest ook mee op Twitter en advocaat Visser van Moree Gelderblom maakte hier direct bezwaar tegen. Ook de rechter is niet van de nieuwe media en had liever geen getwitter en bovenal geen fotografie in de zaal. Onder het mom van 'dat had u eerder moeten aanvragen' werd dit verzoek van tafel geveegd. (Achteraf zijn we er achter gekomen dat elke rechter voor getwitter zijn/haar eigen regels hiervoor stelt)
Vervolgens deed ik m'n verweer. 30 minuten was ik aan het woord, en op de tafel van de bezoekers stond geen water, en op dat van de rechters wel. #FAIL zoals dat in twitter termen wordt beschreven. Op het moment dat het over spideren ging was het merkbaar dat het drietal rechters het hiermee lastig had. Ik legde uit dat een woning die op één woonsite staat anders wordt behandeld dan een woning op een andere site, omdat de structuur van die sites verschillend zijn. Woningenzoekmachinen kunnen, net zo min als Google dat kan, compleet zijn. Maar moet daarom Google zijn werk stoppen?
Visser ging erg ver in de bescherming van de privacy van zijn client door consequent de naam van zijn client te vervangen door mijn naam 'Schoonderwoerd'. Toen de rechter hier wat van zei was er de nodige hilariteit.
Hoe zinvol crowdsourcing is bleek wel weer toen ik gisteravond, voor de rechtszaak, op rechterforum.nl een analyse las van deze zaak. Diverse reaguurders maakten het vergelijk met een zaak die eerder in Finland speelde. Een bedrijf exploiteert een database waarbij je een SMS naar dit bedrijf kunt sturen, en vervolgens krijg je allerlei vermogensinformatie over degene die daar woont. Het moge duidelijk zijn dat dit een veel grotere privacy inbreuk is dat hetgene Miljoenhuizen.nl doet. Op Europees nivo is nu aangegeven dat de activiteiten van dit Finse bedrijf moeten worden beschouwd als 'journalistieke' activiteiten.
Journalistieke activiteiten vallen niet onder de WBP, en ik wil me best wel journalist noemen als daarmee de prijsgeschiedenis op Miljoenhuizen.nl kan blijven bestaan! Zonder dollen, de advocaat Visser had veel moeite om zwakke plekken te vinden in het publiceren van de prijsgeschiedenis en ik zie de uitspraak die op 6 januari (!) zal plaatsvinden dan ook zonnig in.